Wielokrotnie zasiadając do brydżowego stolika zastanawiamy się, kiedy uda nam się wylicytować trudnego szlemika albo wygrać beznadziejną końcówkę. Oko brydżowych ekspertów przyciągają skomplikowane sekwencje strefy szlemowej oraz czujnie wylicytowane końcówki po wymagającej licytacji dwustronnej. Proza życia turniejowego pokazuje jednak, że często o dobrym zapisie (i tym samym rezultacie końcowym) decydują detale i decyzje podjęte w licytacji na poziomie częściówki…
A oto ręka otwierającego E w jednym z rozdań czwartkowego turnieju w grupie Pomarańczowej:
♠ K W 5 4
♥ 8 4
♦ K D 5 2
♣ D 9 2
Punktów jest jedenaście, co zwykle przekłada się na decyzję o otwarciu, ale w tej sytuacji nie mamy czym otworzyć. Brak nam solidnego koloru, który dawałby lewy w toku rozgrywki. Niestety musimy spasować.
Wobec naszego pasa zdecydował się otworzyć przeciwnik na S:
♠ A 10 8
♥ 10 9 3
♦ 8 7 4
♣ A K W 8
Otwarcie przygotowawczego trefla z taką ręką nie powinno budzić niczyich wątpliwości. Dalsze trudności pojawiły się na kolejnej ręce W:
♠ D 3 2
♥ A K D W
♦ 6
♣ 7 6 5 4 3
Początkowy entuzjazm związany z chęcią wejścia do licytacji szybko ustąpi pytaniu, w jaki sposób z taką kartą należy do licytacji wejść. Wydaje się, że najbardziej zasadne jest wejście kierami na poziomie jednego. Licytacja taka przyrzeka wprawdzie pięć kierów, ale jakość koloru powinna nam zrekompensować brak piątego kiera.
W wyniku czujnego wejścia zawodnika W inicjatywę w rozdaniu powinna przejąć strona WE. Najprawdopodobniej uda się zagrać częściówkę pikową, co powinno przełożyć się na dobry zapis…
Na marginesie należy zwrócić uwagę, czym może zakończyć się otwarcie przez E jednego trefla w sile jedenastu punktów – tragedią! Zawodnik W mając 12 punktów nie odpuści bowiem partnerowi końcówki, która to końcówka (zapewne w BA) będzie musiała zakończyć się porażką.